Istota:
1. Samo oddanie rzeczy ruchomej do korzystania innemu podmiotowi na podstawie umowy leasingu nie przesądza automatycznie o używaniu tej rzeczy bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a tym samym nie uprawnia do stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w § 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35).
2. Spłata pożyczki (kredytu) o zwaloryzowanej wartości stanowi nadal spłatę pożyczki (kredytu), której stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zastosowany w umowie pożyczki (kredytu) przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej, czyli tzw. waloryzacja pożyczki w związku z inflacją, jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych, a więc w tej części kwota zwaloryzowanej pożyczki do spłaty nie może być uznana za uzasadnienie do uznania statystycznie naliczonych różnic kursowych za koszt uzyskania przychodów.
Fragment:
Ostatnio powołany przepis stanowi bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych kredytów. Jak trafnie zauważono w zaskarżonym wyroku, różnica taka nie może stanowić kosztu z tytułu różnic kursowych. Stosownie bowiem do art. 15 ust. 1a u.p.d.o.p., realizują się one jedynie przy spłacie kredytu dewizowego. Aby uznać dany kredyt za kredyt walutowy musi on spełniać określone warunki, tj.: być zaciągnięty w walucie obcej, być spłacany w walucie obcej, potwierdzenie salda winno zostać wyrażone w walucie obcej. Natomiast kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą jest kredytem, którego kapitał jest określony w złotych i również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Trafnie w zaskarżonym wyroku zwrócono uwagę, że powyższe stanowisko było już wielokrotnie prezentowane w orzecznictwie, które uznaje, że spłata pożyczki (kredytu) o zwaloryzowanej wartości stanowi nadal spłatę pożyczki (kredytu), której stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a/ u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (wyrok NSA z dnia 3 grudnia 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1227/98, publ. LEX nr 40363). Zastosowany w umowie pożyczki (kredytu) przelicznik (...)