Prostytucja | Interpretacje podatkowe

Trudni się tzw. wirtualną pornografią i wirtualną prostytucją. Wirtualna prostytucja polega na łączeniu się z klientem przez internet, za pośrednictwem kamer i mikrofonów i spełnianiu zachcianek o podłożu seksualnym. Kontakt odbywa się poprzez transmisję na żywo. Wykonywane czynności nastawione są na zaspokojenie popędu seksualnego użytkownika/klienta. Podczas takich transmisji ma miejsce interakcja z użytkownikiem/klientem. Wirtualna pornografia w ramach usług platformy polega na udostępnieniu uprzednio nagranych obrazów wideo. Zgodnie z zamieszczonym na platformie Regulaminem: witryna udostępnia dostęp do usługi online zawierającej informacje i materiały utworzone i opublikowane, przesłane lub przesyłane przez użytkownika i innych użytkowników witryny, usługa zawiera materiały przeznaczone dla dorosłych, świadczone wyłącznie i zgodą użytkowników, którzy są pełnoletni, dostęp do serwisu jest przeznaczony wyłącznie do użytku osobistego. Użytkownik nie może zezwalać innym korzystającym z usługi za pomocą konta i nie może przenosić konta na inne osoby, współtwórca nie może przy użyciu platformy świadczyć usług prostytucji zgadzając się na warunki umowy, użytkownik oświadcza i gwarantuje, że wszelkie obrazy lub filmy przesłane do witryny nie naruszają w jakikolwiek sposób własności intelektualnej ani innych praw osób trzecich, po umieszczeniu materiałów w witrynie lub za pośrednictwem lub w związku z usługą nadal zachowuje wszelkie prawa, jakie mogą mieć w takich materiałach, z zastrzeżeniem licencji udzielonej w niniejszym dokumencie.

Nie wykazała swojej sprawności organizacyjnej by móc pogodzić działalność gospodarczą z tak szeroką skalą prostytucji, jaką się wedle swoich oświadczeń zajmowała. W tak ustalonym stanie faktycznym zasadnie stwierdziły organy, iż wystąpił niedobór środków pochodzących z ujawnionych źródeł przychodów, z których skarżąca mogłaby pokryć wydatki poniesione w 2003 r. W konsekwencji organ był zobligowany do określenia podatku w formie ryczałtu przewidzianego w art. 20 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 7 p.d.o.f., w wysokości 75% dochodu. Końcowo Sąd zauważył, że szacunkowe ustalenie podstawy opodatkowania może mieć miejsce jedynie w przypadkach, gdy brak jest danych niezbędnych do ustalenia rzeczywistej jej wartości. W sprawie ustalono, że dochód wskazywany przez skarżącą, jako pochodzący z nierządu, w części nie udowodnionej nie mógł zostać osiągnięty. Gdyby został przez skarżącą uprawdopodobniony zakres nie uznanej przez organ prostytucji, dopiero wówczas można by było ocenić jego wartość, względnie posłużyć się szacunkiem (art. 23 O.p.). Skoro jednak skarżąca nie była w stanie wskazać konkretnych czynności prostytuowania się w sposób wiarygodny, zachodziły warunki do przyjęcia ich fikcyjności i wyeliminowania wskazanego źródła przychodu (nie było podstaw do szacowania podstawy opodatkowania).