IPPB3/423-69/12-2/MS | Interpretacja indywidualna
2012 |
---|
26 lip |
Istota:
1.Czy w przypadku uzyskania postanowienia o nieściągalności wierzytelności w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego wydanego przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, która była przedmiotem postępowania sądowego, (co do której został wydany nakaz zapłaty lub wyrok), Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zarówno część wierzytelności, w stosunku do której uzyskano nakaz zapłaty lub wyrok (będącą częścią całkowitej wierzytelności z umowy leasingu lub innej umowy), jak również tę część wierzytelności wynikającą z rozliczenia umowy leasingu lub z rozliczenia i/lub postanowień innej umowy, której orzeczenie sądu stanowiące tytuł egzekucyjny nie obejmuje.2.Czy w przypadku uzyskania postanowienia o nieściągalności wierzytelności w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego wydanego przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, która była przedmiotem postępowania sądowego (co do której został wydany nakaz zapłaty lub wyrok), Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, (i) zarówno tę część wierzytelności wynikającej z rozliczenia umowy leasingu lub z rozliczenia i/lub postanowień innej umowy, której orzeczenie sądu nie obejmuje, (li) jak również wierzytelności z rozliczenia pozostałych umów leasingu/innych umów o wysokości przekraczającej tę dochodzoną nakazem zapłaty lub wyrokiem, zawartych przez Spółkę z tym samym Korzystającym/kontrahentem, które nie były dochodzone na drodze sądowej i w postępowaniu egzekucyjnym,
Fragment:
(...) jak również kwoty wierzytelności wymagalnej w chwili uzyskania postanowienia o nieściągalności, która nie była jednak przedmiotem postępowania ani sądowego, ani egzekucyjnego. Wprawdzie, możliwe byłoby ponowne złożenie powództwa do sądu, w wyniku którego Spółka otrzymałaby nowy nakaz zapłaty, ale owo ponowne złożenie pozwu wydaje się być bezzasadne. Z punktu widzenia Spółki jako podmiotu gospodarczego, procedura związana ze składaniem kolejnego wniosku/pozwu o nakaz zapłaty stanowi tylko czynność formalną, która, z uwagi na brak majątku dłużnika, w przyszłości nie przyniesie wymiernych korzyści żadnej ze stron. Co więcej spowoduje konieczność zajęcia się przez Sąd sprawą, z góry skazaną na „niepowodzenie”. Brak majątku dłużnika uniemożliwi bowiem skuteczną egzekucję wierzytelności Spółki. Dla takiego prawa bez znaczenia pozostaje, że postanowienie dotyczy tylko jednej określonej wierzytelności, będącej przedmiotem (...)