Moment powstania obowiązku podatkowego | Interpretacje podatkowe

Oznacza to, że postanowienia umowne w tej kwestii niewątpliwie są istotne, niemniej jednak należy zwrócić uwagę na charakter i specyfikę danego świadczenia, aby zapobiec możliwości manipulowania przez strony umowy momentem wykonania danej usługi, a w konsekwencji nieuzasadnionego przesuwania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że obowiązujące przepisy ustawy nie regulują odrębnie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług będących przedmiotem wniosku, tj. usług doradczych w zakresie przygotowania i przeprowadzenia postępowania przetargowego. W sytuacji opisanej we wniosku nie występuje żaden z przypadków powstania obowiązku podatkowego na zasadach szczególnych (nie jest to usługa wykonana częściowo czy usługa, dla której ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, zapłata nie następuje przed dokonaniem usługi, nie jest to także usługa wymieniona w art. 19a ust. 5 ustawy). Zatem w analizowanej sprawie należy zastosować przepis ogólny regulujący moment powstania obowiązku podatkowego, tj. art. 19a ust. 1 ustawy. Podkreślić należy, że określenie momentu powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Jak zostało wskazane powyżej, ustawa nie definiuje tego momentu, jednakże wskazać należy, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę.

Generalna zasada znajdująca zastosowanie do ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego została określona w art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru, bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Z kolei, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy. Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 – art. 19a ust. 8 ustawy. Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu opisanej dostawy towarów z montażem na rzecz nabywcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstanie z chwilą dokonania dostawy, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy jednak zauważyć, że realizacja kontraktu, który ma charakter dostawy towaru z montażem, różni się od klasycznego wydania towaru, gdyż wiąże się ona, obok fizycznego przekazania poszczególnych elementów sprzętu, z wykonaniem prac montażowych czy instalacyjnych.

U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 6 czerwca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku „ refakturowania ” usług na najemców lokali – jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku „ refakturowania ” usług na najemców lokali. We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne. Miasto ... (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest zarejestrowane jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Miasto będąc podatnikiem VAT składa do właściwego urzędu skarbowego deklaracje VAT-7. Miasto, jako płatnik podatku od towarów i usług, wynajmuje na podstawie zawartych umów swoje lokale użytkowe. Zgodnie z zawartymi umowami najmu, najemcy, obok czynszu, odrębnie są obciążani kosztami opłat dodatkowych. W skład tych opłat wchodzą między innymi opłaty za: energię elektryczną, energię cieplną, odprowadzenie ścieków, podgrzanie wody, zużycie wody, dozór obiektu, „ sygnalizacji włamań, telewizji dozorowanej ”. Moment powstania obowiązku podatkowego w tym przypadku zgodnie z przepisami ustawy o VAT powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy).

Odnośnie zaś momentu powstania obowiązku podatkowego, które również budziło wątpliwość Wnioskodawcy w sytuacji przenoszenia na spółki Grupy kosztów udziału przez te podmioty w Projektach UIC, należy stwierdzić, że moment powstania obowiązku podatkowego należy ustalać na podstawie art. 19a ust 8 ustawy, tj. uznać moment otrzymania od spółki Grupy kosztów udziału. Jak wskazywał Wnioskodawca projekty trwają 12 miesięcy, 2, 3 lata lub są kilkuletnie. Refundacja kosztów przez spółki Grupy nie jest zależna od postępu prac w ramach danego Projektu UIC i zależy od wysokości opłaty w danym roku przypadającej na dany Projekt UC oraz udziału danej spółki w tym projekcie. Dlatego też kwoty, którymi są obciążane spółki Grupy nie odnoszą się do konkretnej części wykonanej usługi w ramach trwającego Projektu, a Wnioskodawca obciąża spółkę Grupy dopiero po otrzymaniu faktury z UIC. Zatem przenosząc na spółki Grupy koszty udziału przez te podmioty w Projektach UIC Wnioskodawca powinien rozpoznać obowiązek podatkowy w myśl ww. przepisu, zaś za moment wykonania usługi należy uznać moment zakończenia realizacji danego projektu. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 7 w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego w sytuacji przenoszenia na spółki Grupy kosztów udziału przez te podmioty w Projektach UIC należy uznać za nieprawidłowe.

Właściwe wskazanie momentu powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności bezumownego użytkowania gruntu, należy wskazać, że w analizowanym przypadku strony łączy dorozumiany stosunek zobowiązaniowy o charakterze umowy najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze. W związku z powyższym w opisanej sytuacji obowiązek podatkowy należy rozpoznać stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, w momencie wystawienia faktury. W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy o VAT powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury, określonych w art. 106i ust. 3 ustawy o VAT, tj. nie później niż z upływem terminów płatności.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny wskazać należy, iż ustalając moment powstania obowiązku podatkowego w sytuacji wypłaty wynagrodzenia należnego z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, zastosowanie znajdzie art. 19a ust. 5 pkt 4. Powyższe wynika z faktu, iż w przypadku zawarcia umowy najmu (dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze) powyższy przepis ma zastosowanie na zasadzie lex specialis, przed innymi uregulowaniami w tym zakresie. W konsekwencji, stosownie do zapisów cytowanego przepisu, moment powstania obowiązku podatkowego zaistnieje w chwili wystawienia faktury nie później niż z upływem terminu płatności, czyli w lutym 2018 r. Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 23 maja 2012 r. sygn. IPPP2/443-228/12-2/KG . W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Jednocześnie należy dodać, że z dniem 2 marca 2017 r. ogłoszony został tekst jednolity ustawy Kodeks cywilny – Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm. Ponadto wskazać należy, że oznaczenie przez Wnioskodawcę powołanego przepisu w brzmieniu: „ fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadkach o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ” jako art. 106i pkt 3 ustawy, który odpowiada art. 106i ust. 3 ustawy, organ przyjął jako oczywistą omyłkę.

U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Pan .... (dalej jako: „ Wnioskodawca ”) będący udziałowcem Spółki .... Sp. z o.o. (dalej jako: „ Spółka ”) dokonał zbycia posiadanych przez siebie udziałów w Spółce na rzecz nabywcy (dalej jako: „ Kupujący ”). Warunkowa umowa kupna sprzedaży udziałów (dalej jako: „ umowa warunkowa ”) została podpisana w dniu 21 września 2016 r. Z kolei umowa kupna sprzedaży udziałów (dalej jako: „ umowa przyrzeczona ”) została podpisana w dniu 23 grudnia 2016 r., przy czym skutek rozporządzający umowy przyrzeczonej w postaci przeniesienia własności sprzedawanych udziałów nastąpił w dniu 10 stycznia 2017 r., po łącznym spełnieniu dwóch warunków określonych w umowie przyrzeczonej, tj.: otrzymaniu przez Wnioskodawcę od Kupującego zapłaty ceny na rachunek bankowy, otrzymaniu przez wszystkich pozostałych wspólników Spółki, którzy zawarli umowy przyrzeczone zapłaty ceny na ich rachunki bankowe.

U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Pan .... (dalej jako: „ Wnioskodawca ”) będący udziałowcem Spółki .... Sp. z o.o. (dalej jako: „ Spółka ”) dokonał zbycia posiadanych przez siebie udziałów w Spółce na rzecz nabywcy (dalej jako: „ Kupujący ”). Warunkowa umowa kupna sprzedaży udziałów (dalej jako: „ umowa warunkowa ”) została podpisana w dniu 21 września 2016 r. Z kolei umowa kupna sprzedaży udziałów (dalej jako: „ umowa przyrzeczona ”) została podpisana w dniu 23 grudnia 2016 r., przy czym skutek rozporządzający umowy przyrzeczonej w postaci przeniesienia własności sprzedawanych udziałów nastąpił w dniu 10 stycznia 2017 r., po łącznym spełnieniu dwóch warunków określonych w umowie przyrzeczonej, tj.: otrzymaniu przez Wnioskodawcę od Kupującego zapłaty ceny na rachunek bankowy, otrzymaniu przez wszystkich pozostałych wspólników Spółki, którzy zawarli umowy przyrzeczone zapłaty ceny na ich rachunki bankowe.

U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Pani ... (dalej jako: „ Wnioskodawczyni ”) będąca udziałowcem Spółki ... Sp. z o.o. (dalej jako: „ Spółka ”) dokonała zbycia posiadanych przez siebie udziałów w Spółce na rzecz nabywcy (dalej jako: „ Kupujący ”). Warunkowa umowa kupna sprzedaży udziałów (dalej jako: „ umowa warunkowa ”) została podpisana w dniu 21 września 2016 r. Z kolei umowa kupna sprzedaży udziałów (dalej jako: „ umowa przyrzeczona ”) została podpisana w dniu 23 grudnia 2016 r., przy czym skutek rozporządzający umowy przyrzeczonej w postaci przeniesienia własności sprzedawanych udziałów nastąpił w dniu 10 stycznia 2017 r., po łącznym spełnieniu dwóch warunków określonych w umowie przyrzeczonej, tj.: otrzymaniu przez Wnioskodawczynię od Kupującego zapłaty ceny na rachunek bankowy, otrzymaniu przez wszystkich pozostałych wspólników Spółki, którzy zawarli umowy przyrzeczone zapłaty ceny na ich rachunki bankowe.