Interpretacja indywidualna – IBPBI/2/4510-742/16-1/JP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura – 29 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu zakupu artykułów spożywczych dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu zakupu artykułów spożywczych dla pracowników.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. – w ramach prowadzonej działalności, świadczy szeroko rozumiane usługi informatyczne, tj. zajmuje się konsultingiem IT, tworzeniem oprogramowania i modernizacją korporacyjnych systemów informatycznych w branżach finansowej i telekomunikacyjnej, opiece zdrowotnej, turystycznej, mediach. Spółka działa na rynku międzynarodowym i oferuje swoje usługi dla klientów zewnętrznych. W większości projekty realizowane są dla klientów w USA i Wielkiej Brytanii. Aby móc świadczyć usługi na odpowiednim poziomie i sprostać dużej konkurencji w tej branży, Spółka zatrudnia kilkudziesięciu wysoko wykwalifikowanych informatyków. W celu stworzenia zespołu pracowników o odpowiednich kwalifikacjach Spółka oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Regulamin pracy obowiązujący w Spółce między innymi gwarantuje pracownikom stały dostęp do napojów, owoców oraz innych drobnych przekąsek w ciągu dnia pracy, a także możliwość wypoczynku w odpowiednio wyposażonym pokoju odpoczynku. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce, a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup artykułów spożywczych, opisanych w powyższym stanie faktycznym Spółka ma prawo uznać za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

Brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy wyraźnie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Podkreślić należy, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Podsumowując powyższe Wnioskodawca stwierdził, że kosztem uzyskania przychodów będzie więc wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  

W ocenie Wnioskodawcy, tak też dzieje się w ww. stanie faktycznym. Spełnione bezsprzecznie zostają wszystkie powyżej wymienione warunki. Wydatki ponoszone przez Spółkę dotyczące zakupu artykułów spożywczych z przeznaczeniem dla pracowników są przejawem i wyrazem starań Spółki o kondycję i samopoczucie pracowników, co w dalszej perspektywie przyczynia się do poprawy atmosfery w miejscu pracy, a w konsekwencji do zwiększenia wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Związek ponoszonych wydatków z uzyskiwanym przychodem, jest więc w tym przypadku bezsprzeczny choć tylko pośredni. Wydatki przedmiotowe nie podlegają także wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy. Stanowisko zajęte przez Spółkę potwierdzają też organy podatkowe w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przywołać w tym miejscu można interpretację indywidualna wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-375/15/APO, w której organ w całej rozciągłości podziela stanowisko Wnioskodawcy w sprawie tożsamej z przedstawionym stanem faktycznym. Innym przykładem może być interpretacja wydana 9 marca 2015 r., Znak: IBPBI/2/423-1454/14/JP także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Zdaniem Organu „wydatki poniesione na zakup owoców udostępnianych pracownikom spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; tym samym Wnioskodawca może je zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów”. Mając na uwadze, ratio legis przepisów dotyczących wydawania interpretacji indywidualnych, nie sposób zignorować powyższego stanowiska w sprawie. Pamiętać bowiem należy, że interpretacje indywidualne mają zapewnić jednolitość stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że analizowany przepis nie był nowelizowany, zasadne jest przyjęcie dotychczasowej linii interpretacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 updop.
  

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, świadczy szeroko rozumiane usługi informatyczne, tj. zajmuje się konsultingiem IT, tworzeniem oprogramowania i modernizacją korporacyjnych systemów informatycznych w branżach finansowej i telekomunikacyjnej, opiece zdrowotnej, turystycznej, mediach. Spółka działa na rynku międzynarodowym i oferuje swoje usługi dla klientów zewnętrznych. W większości projekty realizowane są dla klientów w USA i Wielkiej Brytanii. Aby móc świadczyć usługi na odpowiednim poziomie i sprostać dużej konkurencji w tej branży, Spółka zatrudnia kilkudziesięciu wysoko wykwalifikowanych informatyków. W celu stworzenia zespołu pracowników o odpowiednich kwalifikacjach Spółka oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Regulamin pracy obowiązujący w Spółce między innymi gwarantuje pracownikom stały dostęp do napojów, owoców oraz innych drobnych przekąsek w ciągu dnia pracy, a także możliwość wypoczynku w odpowiednio wyposażonym pokoju odpoczynku. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce, a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny).

Mając na uwadze okoliczności przedstawionej sprawy oraz obowiązujące przepisy należy zauważyć, że Wnioskodawca prowadząc określoną działalność gospodarczą zdecydował się na poniesienie wydatków w postaci zakupu artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce, warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny). Zakupione artykuły są stale dostępne dla pracowników podczas wykonywania przez nich pracy. Należy więc stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące zakupu tych artykułów spożywczych z przeznaczeniem dla pracowników są przejawem i wyrazem starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom w czasie pracy spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, bowiem zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym Wnioskodawca może je zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.