Interes podatnika | Interpretacje podatkowe

1. Przytoczenie podstaw kasacyjnych w danej sprawie i ich uzasadnienie winno być -stosownie do art. 176 ppsa - wyartykułowane w skardze kasacyjnej, przy czym prawidłowo sformułowany zarzut kasacyjny z podstawy wymienionej w art. 174 pkt 1 tej ustawy powinien wskazywać na konkretny przepis prawa materialnego naruszony przez sąd I instancji z wyjaśnieniem, czy - zdaniem autora skargi kasacyjnej - został on naruszony przez błędną wykładnię, czy przez niewłaściwe zastosowanie oraz jak - jego zdaniem - winien być ten przepis rozumiany lub na czym polega jego niewłaściwe zastosowanie, zaś zarzut z podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 ppsa winien, poza wskazaniem naruszonego przepisu prawa procesowego i wyjaśnieniem, w czym przejawia się jego naruszenie, zawierać także wykazanie, w jaki sposób naruszenie to mogło wpłynąć na wynik danej sprawy.

2. Również zarzucanie sądowi I instancji naruszenia art. 134 § 1 ppsa nie może być uznane za uzasadnione. Z przepisu tego wynika, iż sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, przy czym nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Naruszeniem tego przepisu byłoby zatem wydanie przez sąd orzeczenia wykraczającego poza granice sprawy wyznaczonej istotą stosunku administracyjnoprawnego podlegającego załatwieniu zaskarżonym rozstrzygnięciem administracyjnym lub nierozpoznanie przez sąd całości sprawy z powodu błędnego przyjęcia, iż pomijana część nie należy do danej sprawy, a także niedokonanie przez sąd kontroli zaskarżonego aktu w takich (istotnych dla wyniku sprawy) aspektach jego zgodności z prawem, które nie zostały podniesione w skardze.

3. Art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej stanowi, iż organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną, skonstruowany jest więc na zasadzie uznania administracyjnego. Oznacza to, jak trafnie wyjaśnił sąd I instancji, iż organy podatkowe obowiązane są przeprowadzić postępowanie podatkowe, odpowiadające wymogom przewidzianym w przepisach Ordynacji podatkowej, w celu ustalenia, czy w sprawie zachodzi ważny interes podatnika lub interes publiczny, okoliczności te są bowiem, w świetle powołanego przepisu, istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Jeśli jednak ustalone zostanie istnienie tych okoliczności, to wybór sposobu rozstrzygnięcia wniosku pozostawiony jest organowi podatkowemu. Wybór ten, o ile został uzasadniony, a leżące u jego podstaw ustalenia nie są dotknięte dowolnością, nie narusza prawa zarówno wtedy, gdy prowadzi do uwzględnienia żądania strony, jak i wówczas, gdy polega na odmowie jego uwzględnienia. W tym sensie, biorąc pod uwagę, że sąd administracyjny jest sądem prawa, nie zaś słuszności, wybór ten, sam w sobie, nie podlega kontroli sądowo-administracyjnej.

4. Ważny interes podatnika to całokształt okoliczności dotyczących jego sytuacji osobistej, przede wszystkim aktualnej, lecz nie bez pominięcia przyczyn, które tę sytuację spowodowały, oraz perspektyw na przyszłość. Skoro bowiem interes ma być „ważny", to ważne być muszą okoliczności mające wpływ na tę sytuację. Nie jest więc uzasadniony pogląd skargi kasacyjnej, iż przyczyny trudnej aktualnie sytuacji materialnej skarżącego nie mają znaczenia przy ustalaniu, czy występuje po jego stronie ważny interes w umorzeniu zaległości podatkowych.

1. Ważny interes podatnika to sytuacja nadzwyczajna, przypadek losowy a więc nadzwyczajne względy które mogłyby zachwiać egzystencją podatnika. Jakkolwiek pobyt w zakładzie karnym jest karą za popełnienie czynu zabronionego i nie może być preferencją w spłacie należności podatkowych nie mniej jednak ocena istnienia w sprawie okoliczności uzasadniających umorzenie zaległości podatkowych czy też odsetek za zwłokę powinna być dokonana w momencie rozstrzygania sprawy, w oparciu również o treść w/w zaświadczenia Zakładu Karnego. W momencie bowiem rozpoznawania sprawy zmienił się stan faktyczny uniemożliwiający skarżącemu jakiekolwiek zarobkowanie.
2. Na mocy art. 29 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim, odpowiedzialność podatnika za zobowiązania podatkowe obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka, zaś skutki prawne ograniczenia, zniesienia, wyłączenia lub ustania wspólności majątkowej nie odnoszą się do zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem zawarcia umowy o ograniczeniu lub wyłączeniu wspólności majątkowej.